We hoeven maar om ons heen te kijken en we zien een trend die tot nadenken stemt. Geen oordeel, enkel een constatering. Een trend dat bij nationale verkiezingen in landen om ons heen, en ook in ons eigen land, leiders aan de macht komen waarvan veel mensen verwachten dat ze alle problemen voor eens en voor altijd op zullen lossen. Sterke leiders als hoop voor de toekomst. Kijk naar Hongarije, kijk naar de Verenigde Staten, kijk naar ons eigen land. Gevoelens van nationalisme worden aangewakkerd, mensen hebben het gevoel dat de heilige graal die democratie heet niet meer werkt. In een gepolariseerde samenleving als de onze voelen veel mensen gekozen leiders en regeringen niet als hun vertegenwoordigers en keren zich af van hen af. Het vertrouwen en geloof in de overheid en zijn wetten en regels brokkelt af. Is het wellicht zo dat veel mensen behoefte hebben aan sterke leiders die hen naar een betere toekomst leidt? En… is het dan ook zo dat veel mensen het vertrouwen in de werking van de democratie zijn verloren?

Als we deze trend zien op macroniveau, nationaal en internationaal, zien we dat dan ook op microniveau terug in onze arbeidsorganisaties? Is daar ook sprake van een toenemende behoefte aan sterke leiders die beslissingen durven te nemen en de organisatie daarmee de juiste richting in duwen? Hoezo meepraten, hoezo dienend leiderschap, hoezo breed draagvlak….. Ik weet het niet, ik vraag me het alleen maar af. Wat vinden jullie? Onzin, of toch waardevol om eens over na te denken? Laat het me weten.