Vandaag is het Werelddag van de Ondernemer. Een mooie aanleiding om u kennis te laten maken met mijn reis naar ondernemerschap. Een reis overigens die nog niet ten einde is, maar wel het eindpunt in zicht heeft.
Laat het ruim 20 jaar geleden zijn geweest dat ik voor het eerst ging nadenken over een leven als zelfstandige. Dat leek me geweldig! Vrijheid, aan niemand verantwoording hoeven afleggen behalve aan je zelf, zelf je eigen workload kunnen bepalen en zelf kiezen welke klussen je ging doen. Het plaatje dat ik voor ogen had was fantastisch en ongetwijfeld heb ik het leven als zelfstandig ondernemer behoorlijk geromantiseerd. Ik zag geen nadelen of risico’s, alleen maar voordelen. En u moet weten dat ik mijn hele leven bij de overheid heb gewerkt, met alle zekerheden van dien.
En toch duurde het tot twee jaar geleden dat ik er echt werk van heb gemaakt. Aanleiding was het afronden van de opleiding Mediation. Op dat moment kwam alles bij elkaar en zag ik het voor me: een eigen mediation praktijk en daarmee mijn brood verdienen. Inschrijven bij de Kamer van Koophandel en mijn droom om zelfstandig ondernemer te worden was verwezenlijkt. Yes, ik ben ondernemer!! Was het maar zo eenvoudig, want toen begon het pas….
Mijn reis naar ondernemerschap is er een van hobbels en kuilen, van een gevecht tussen hoofd en hart. Want ik heb toch zo’n leuke baan? En hoe moet het nu met mijn pensioen? En hoe zorg ik nu dat ik hetzelfde inkomen genereer dat ik nu heb om alle leuke dingen te kunnen blijven doen die ik deed? En om nog maar niet te spreken over alle rompslomp er omheen: BTW, inkomstenbelasting, administratie, facturen, offertes, etc. De onzekerheid begon toe te slaan. Wat als potentiële klanten mij nu eens niet weten te vinden? Het aanbod is zo groot, waarom zouden ze voor mij kiezen? Straks zit ik thuis zonder klus en zonder inkomen en wat dan? Het hoofd begon het te winnen van het hart. Mensen om mij heen begonnen mij streng toe te spreken, en ik mezelf ook. Dit kun je, dit gaat je lukken, je bent goed in wat je doet, durf de sprong te wagen. Mooie woorden, waar ik ook heel dankbaar voor ben, maar ik moest ze zelf wel geloven….
Ondernemer worden is bij mij een proces, een gang van lange adem. Het gaat om durven geloven in jezelf, ook al gelooft iedereen om je heen in je. Het gaat om risico’s durven nemen, een stap in het donker zetten zonder te weten waar je uitkomt. Belangrijk daarbij is, in ieder geval voor mij, veel gesprekken voeren met mensen die dezelfde stap hebben genomen. Maar ook vertrouwen voelen van de mensen die dicht bij je staan. En, niet te onderschatten, alles doen wat in jouw vermogen ligt om je bedrijf op de kaart te zetten met alle middelen die voor handen zijn. Alles doen wat je zelf kunt beïnvloeden.
Ik heb ontzettend fijne en lieve mensen om mij heen. Mijn echtgenote, familie, vrienden, (ex) collega’s, mensen die mij helpen om mijn bedrijf goed in de markt te zetten. Allemaal mensen die het mij gunnen om een goede ondernemer te worden en succesvol te zijn. Ik ben daar ontzettend dankbaar voor. En langzaam begin het hart terrein te winnen op het hoofd….
